Historia

W roku 1706 August Mocny przekazał posiadłość swojej metresie Annie Konstancji von Cosel, która mieszkała tutaj w latach 1713-1715. W tym okresie powstały komnaty z żywopłotów, tzw. charmillen. Z czasem hrabina popadła w niełaskę i kompleks pałacowy ponownie przejął w swoje posiadanie August Mocny, który rozkoszował się tutaj urokami życia. Obok »tradycyjnych« rozrywek, Pillnitz było też miejscem wielkich uroczystości weselnych: jak na przykład zaślubin Marii Józefy – córki cesarza Józefa I. z księciem Fryderykiem Augustem w roku 1719.

Nowy książę urządzał w pałacu Pillnitz prawdziwe barokowe fety. Głównym celem było przede wszystkim zapewnienie rozrywki dla dworu. Gry, huśtawki, karuzele i zjeżdżalnie stały do dyspozycji uczestników zabaw. Arystokracja przebierała się i odtwarzała dla zabawy role chłopów i winiarzy.

W okresie między rokiem 1720, a 1724 powstały pod kierownictwem Matthäusa Daniela Pöppelmanna pałace wodny i górski, a także świątynia Venus oraz kościół pałacowy p.w. »Ducha św.« Okrągły pawilon, w którym znajdowała się mechaniczna karuzela z drewnianymi konikami i pojazdami, na których siedziały damy, próbujące uchwycić trzymanymi w dłoniach długimi lancami obręcze, powstał w 1725 roku. W tym samy czasie zbudowane zostały pod kierownictwem Zachariasa Longuelunea okazałe schody przy pałacu wodnym.

W okresie od 1788 do 1791 Christian Traugott Weinlig dobudował boczne skrzydła rezydencyjne przy pałacach wodnym i górskim. Założony został również ogród chiński, w którym w 1804 roku Christian Friedrich Schuricht wzniósł również chiński pawilon.

Dawny zamek renesansowy znajdujący się pomiędzy pałacem wodnym i górskim, jak i sąsiadująca z nim świątynia Venus zostały 1.05.1818 roku całkowicie strawione przez pożar. W 1830 roku ukończono budowę Nowego Pałacu w stylu klasycystycznym wraz ze skrzydłem kuchennym i kaplicą. Od tego czasu saksońska rodzina królewska utworzyła w Pałacu & Parku Pillnitz swoją letnią rezydencję.

Niecałe 30 lat później w roku 1859 rozpoczęto budowę największej wówczas w Niemczech palmiarni opartej na stalowej konstrukcji. W XIX w. powstały wartownie przy rowie aha, utworzono dziedziniec bzowy, zasadzono iglasty lasek, oraz przebudowano na oranżerię okrągły pawilon z karuzelą.

Z końcem drugiej wojny światowej kompleks pałacowy przeobrażono w muzeum. Dopiero w latach 90. ubiegłego wieku rozpoczęto rozległe prace renowacyjne budynków bocznych Pałacu Wodnego, skrzydła kuchennego i kaplicy w Nowym Pałacu, pawilonów angielskiego i chińskiego, Pałacu Górskiego, »Starej Wartowni« oraz bażanciarni. Oszklono również palmiarnię. Umocowana na szynach jeżdżąca szklarnia na kamelię wzniesiona została w latach 1992 – 1996.

Z początkiem XXI wieku, kiedy większość prac renowacyjnych była już zakończona, powódź stulecia w sierpniu 2002 dokonuje poważnych zniszczeń. Muzeum zamkowe w Nowym Pałacu, wraz z kuchnią królewską, katolicką kaplicą oraz salą kopułową w 2006 roku otwarte zostaje dla zwiedzających, którzy mogą teraz zanurzyć się w historię tego miejsca, poznać dawne życie dworskie, modę na chinoiserie, a także kulturę barokowej zabawy i rozrywki. W 2009 roku otworzona zostaje ponownie zrekonstruowana palmiarnia.